Sekretarka do szefa:
-Nie chciałabym naciskać, ale jak nie dostanę podwyżki, to będę zmuszona opublikować pamiętniki.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Archiwum bloga
-
►
2012
(52)
- ► października (5)
-
►
2011
(109)
- ► października (9)
-
▼
2010
(61)
- ► października (9)
-
▼
września
(8)
- Sekretarka do szefa: -Nie chciałabym naciskać, ale...
- Komisja egzaminacyjna na studiach przepytuje kandy...
- Mały Jasio do mamy: -Mamo po co się malujesz? -Żeb...
- Siedzi Kubuś Puchatek przy ognisku i piecze Prosia...
- W ciemnej sali kinowej: -O, co za bezczelność! Czy...
- Pielęgniarka pyta pacjenta: -Miewa pan czasem jaki...
- Pracownik agencji reklamowej wychodzi z pracy do d...
- Puk, puk! -Kto tam? -A w cholerę z taką wróżką!
Dowcipy bywają różne: przychodzi baba do lekarza, o blondynkach, o Polaku, Rusku i Niemcu. Niektóre są bardziej, inne mniej śmieszne. Bywają też te bez sensu, niezrozumiałe, zupełnie nieśmieszne czy wręcz głupie. Odrębną, nie porównywalną z niczym innym kategorię stanowią kawały z Metra.
Kto z Was codziennie rano idąc do pracy, do szkoły lub na uczelnię otrzymuje od znajomego kolportera własny, jedyny egzemplarz tego dziennika wie, o czym piszę. Ten blog powstaje jako hołd dla kolumny "Znalezione w e-mailu" we wspomnianej gazecie. Niechaj będzie źródłem wzruszeń i radości dla wszystkich tych, którym tak jak nam dowcipy z Metra dostarczały niezapomnianych wrażeń w trakcie nudnych wykładów i poranków.
Kto z Was codziennie rano idąc do pracy, do szkoły lub na uczelnię otrzymuje od znajomego kolportera własny, jedyny egzemplarz tego dziennika wie, o czym piszę. Ten blog powstaje jako hołd dla kolumny "Znalezione w e-mailu" we wspomnianej gazecie. Niechaj będzie źródłem wzruszeń i radości dla wszystkich tych, którym tak jak nam dowcipy z Metra dostarczały niezapomnianych wrażeń w trakcie nudnych wykładów i poranków.
Strony
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz